ՄԵՆԹԱԼ ԹՎԱԲԱՆՈՒԹՅՈՒՆԸ ՀԱՍՆՈՒՄ Է ՄԱՐԶԵՐ

«Մենթալ թվաբանությունը հասնում է մարզեր» նախագիծը «Դասավանդի՛ր, Հայաստան» կրթական հիմնադրամի տարեց տարի աճող Շրջանավարտ-դեսպանների համայնքի ինքնակազմակերպման ու ծրագրերի իրականացման վառ օրինակ է դարձել։ Բացի այն, որ նախագծի միջոցով մեր համայնքների երեխաների համար առավել մեծ կրթական հնարավորություններ են ընձեռվում, այն նաև կամուրջ է հանդիսանում երկրորրդ տարվա Ուսուցիչ-առաջնորդների ու Շրջանավարտ-դեսպանների համագործակցության համար։ 

«Մենթալ թվաբանությունը հասնում է մարզեր» նախագիծը նաև հնարավորություն է ընձեռում 2-րդ տարվա Ուսուցիչ-առաջնորդներին կարիերայի զարգացման նոր ուղու ընտրության հարցում՝ ի դեմս մենթալ թվաբանության վերապատրաստված քոուչի։ 

Նախագծի շրջանակներում պարբերաբար անցկացվում են օլիմպիադաներ, որտեղ Հայաստանի տարբեր համայնքների աշակերտները փորձում են իրենց ուժերը և գրանցում նոր հաջողություններ։ Այս տարի օլիմպիադան անցակցվեց օնլայն ձևաչափով, իսկ մայիսի 18-ին կայացավ պարգեվատրման արարողությունը, որտեղ 7 հաղթած աշակերտ հրավիրվեց Երևան ու մրցանակ ստացավ։ 

Նշենք, որ «Մենթալ թվաբանությունը հասնում է մարզեր» նախագիծը գործում է արդեն երկու տարի։ Այս երկու տարիների ընթացքում նախագծով անցել է 100 աշակերտ։ Նախագծի մեջ ներգրավված են նաև «Դասավանդի՛ր, Հայաստան» կրթական հիմնադրամից 4 Շրջանավարտ-դեսպաններ, ովքեր շարունակում են իրենց կարիերան մենթալ թվաբանության ոլորտում։

MENTAL ARITHMETIC EXPANDS ACROSS REGIONS

The 'Mental Arithmetic Expands Across Regions' initiative has emerged as a striking example of self-organization and the effective implementation of programs by the growing community of Alumni-Ambassadors at Teach For Armenia. This project not only enhances educational opportunities for children in our communities but also fosters collaboration between second-year Teacher-Leaders and Alumni-Ambassadors.

Additionally, the project offers second-year Teacher-Leaders the chance to embark on a new developmental journey under the guidance of coaches trained in mental arithmetic.

Olympiads are a regular feature of the initiative, allowing students from various Armenian communities to participate and achieve new heights. This year's Olympiad was conducted online, culminating in an award ceremony on May 18. During the ceremony, seven victorious students were invited to Yerevan to receive their prizes.

It is noteworthy that this project has been operational for two years, during which 100 students have participated. Furthermore, four Alumni-Ambassadors of Teach For Armenia, who specialize in mental arithmetic, continue to advance their careers through their involvement in the project.

Ուսուցիչներն այն մարդիկ են, ովքեր ամենից հաճախ ու ամենից շատ են մտածում, թե ինչ են սիրում այն մարդիկ, ում հետ իրենք են աշխատում։ 

Իսկ ի՞նչ են սիրում հենց մեր Ուսուցիչ-առաջնորդները. այս հրապարկման մեջ մեր տարբեր համայնքների ուսուցիչներ պատասխանել են մեկ հարցի՝ «Ի՞նչ եք սիրում»։

Ստորև ներկայացված են պատասխանները՝ առանց անունների և առանց խմբագրման։

***

Ես սիրում եմ աշակերտներիս համար այն յուրահատուկ, հատուկ մեկը դառնալու, լինելու զգացողությունը։ Երբ իրենց ձեռքբերումներով առաջինը քեզ հետ են ցանկանում կիսվել, երբ պատմում են իրենց մանկությունից, վախերից, բարդույթներից, երբ սիրահարվում են ու վառվող աչքերով պատմում են իրենց սիրո մասին, երբ նկարում են իրենց հավաքած փազլները և ուղարկում,որ տեսնեմ, երբ Ամանորի գիշերը զանգում են ու շնորհավորելուց հետո միանգամից պատմում, որ Գարիկ Պապոյանին տեսել են սուրճ խմելիս, սպասել են, որ սուրճ խմելն ավարտի ու խնդրել, որ նկարվեն։ Սիրում եմ, երբ խորհուրդ են հարցնում գրքերից, հետո խնդրում են, որ կարդամ իրենց համար, երբ սովորում ու համակերպվում են, որ անընդհատ նկարում եմ, չնայած՝ նկարվել չեն սիրում, երբ նամակներ են գրում ինձ, երբ վազում են փաթաթվելու ու գրկելու, երբ պատմում են իրենց երազանքներից, երբ երազում ենք միասին․․․․․ Միգուցե ձեզ մանրուքներ թվան, բայց ես համոզված եմ, որ սերը մանրուքներում է, որ նկատվում է։

***

Ես սիրում եմ մանկանալու և նորից երազելու հնարավորությունը։ Դպրոցը ոչ միայն գիտելիքների դարան է, այլև աշակերտների հուշերի և երազանքների պահուստ, որտեղ տարին տարվա վրա ավելանում են նվիրական երազանքները։ Վերադառնալով դպրոց՝ հնարավոր է վերհիշենք հեռու օրերում մնացած երազանքները կամ գտնենք նորերը։ Դպրոցի առօրյան ինձ տվեց վաղուց մոռացված մի զգացում ` պատկանելիություն և ներգրավվածություն։ Դասավանդելիս բացահայտում եմ ինձ համար նոր մտքեր, որոնք չէի նկատել սովորելու ընթացքում և բացում եմ մաթեմատիկայում դռներ, որոնք չէի բացել։ Օրվա փոքրիկ մանրուքները դարձնում են մեզ իրապես երջանիկ։ Ես սիրում եմ այդ երջանկությունը։

***

Սկսել եմ դպրոցի լռությունը սիրել․․․․առաջ պատասխան կունենայի։

***

Սիրում եմ երեխաներին զարմացնելը, նոր գիտելիք տալը։ Սիրում եմ դիտել իրենց հիացմունքը, երբ հասկանում են, որ իրենց հեռախոսներով, պլանշետներով ևս կարելի է դաս անցկացնել ու գիտելիք ստանալ։ Սիրում եմ աշակերտներիս հետ ընկերանալը, երբ կարողանում ենք վստահել իրար, ստեղծել նորը, լավը։

***

Որպես ուսուցիչ՝ ես իմ մեջ սիրում եմ առաջինն աշակերտներիս իմը, իմ մի մասնիկը համարելը, նրանք բոլորը` անկախ տարիքից, բնավորությունից իմ երեխաներն են։

Սիրում եմ իմ մեջ նրանց մասին հոգ տանելը, նրանց տարբեր հանգամանքներում ցույց տալը, որ մարդկային հատկություններից, որակներից վեր աշխարհում ոչինչ չկա։

Սիրում եմ, երբ բարկանում եմ, մեկ-մեկ՝ ընկճվում, բայց անսահման կարոտ եմ զգում հետո թե՛ նրանց և թե՛ իմ աշխատանքի հանդեպ։

Ես սիրում եմ իմ օբյեկտիվությունը և դրանով հանդերձ միշտ երեխաներիս փորձում սովորեցնել, որ պետք է արդարացի կերպով կարողանանք վերլուծել ինքներս մեզ ու մեր արարքները։

Ես սիրում եմ ինձ դպրոցում, որովհետև ես երեխաներիս հետ այն եմ, ինչ կամ իրականում՝ առանց ավելորդությունների ու ձևականությունների։

---

Շարքը պատրաստել և Ուսուցիչ-առաջնորդների
սրտի խորքերն է թափանցել Ուսուցիչ-առաջնորդ Անահիտ Բդոյանը
Արաքս գյուղ, Արմավիրի մարզ

«ԴԱՍԱՎԱՆԴԻ՛Ր, ՀԱՅԱՍՏԱՆ»-Ը ԵՎ «ԶԱՆԳԱԿ» ՀՐԱՏԱՐԱԿՉՈՒԹՅՈՒՆԸ ՄԻԱՎՈՐՈՒՄ ԵՆ ԻՐԵՆՑ ՋԱՆՔԵՐԸ՝ ԲԱՑԱՀԱՅՏԵԼՈՒ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՄԱՅՆՔՆԵՐԻ ՆԵՐՈՒԺԸ

Քանի որ նախաձեռնՀամայնքներում կրթական ոլորտի բարելավմանն ուղղված ակտիվ համագործակցության շրջանակներում «Դասավանդի՛ր, Հայաստան» կրթական հիմնադրամը և «Զանգակ» հրատարակչությունը միավորեցին իրենց ուժերը՝ խթանելով ընթերցանությունը Աբովյանի թիվ 8, Վաղարշապատի թիվ 1 և Մասիսի թիվ 3 հիմնական դպրոցներում։ ության նպատակն էր աջակցել «Դասավանդի՛ր, Հայաստան»-ի «Կրթությունն արտակարգ իրավիճակներում» ծրագիրը, ընտրվեցին այն դպրոցները, որտեղ սովորում են Արցախից բռնի տեղահանված մեծ թվով աշակերտներ: 

«Զանգակ» հրատարակչության աջակցությամբ իրականացվող այս նախաձեռնության կարևորագույն նպատակներն են համայնքներում սոցիալական տարբեր շերտերի ինտեգրացիան, աշակերտների շրջանում ընթերցանության խթանումն ու գրքերի քննարկման մշակույթի ձևավորումը: Վերոնշյալ դպրոցներում կազմակերպվեց երեք փուլից բաղկացած հանդիպումների շարք, որտեղ աշակերտներին, ուսուցիչներին և ծնողներին հնարավորություն ընձեռնվեց ծանոթանալու «Զանգակ» հրատարակչության կողմից նվիրաբերված 100 գրքերի ընտրանուն:

Յուրատիպ ձևաչափ ունեցող այս հանդիպումները նպաստում են համայնքի ներգրավմանը և բաց երկխոսությանը գրքերում ներկայացվող ամենատարբեր թեմաների շուրջ. սեր, կարեկցանք, հոգատարություն կենդանիների նկատմամբ և այլն: Բոլոր հանդիպումները փոխկապակցված էին՝ քայլ առ քայլ խորացնելով մասնակիցների կողմից գրականության ըմբռնումը, ներգրավվածությունն ու հետաքրքրվածությունը։ Դե իսկ ամփոփիչ հանդիպմանը եղավ նախապես հանձնարարված գրքի շուրջ թիմային աշխատանք՝ գիրքը լավագույնս ներկայացնելու հնարավորությամբ։

Մեր խորին երախտագիտությունն ենք հայտնում «Զանգակ» հրատարակչությանը ծրագրիը նախաձեռնելու և իրականացնելու համար։ Համատեղելով ընթերցանությունն ու համայնքային ներգրավվածությունը՝ այն ոչ միայն նպաստում է աշակերտների շրջանում ընթերցանության խթանմանը, այլև ամրապնդում է համայնքի հետ իրենց կապը՝ ևս մեկ անգամ ցույց տալով կրթության վերափոխիչ ուժը:

TEACH FOR ARMENIA AND ZANGAK PUBLISHING HOUSE HAVE UNITED THEIR EFFORTS TO UNLEASH THE POTENTIAL OF COMMUNITIES.

In a concerted effort aimed at improving the educational landscape within communities, Teach For Armenia and Zangak Publishing House have forged a partnership to promote reading in primary schools, including No. 8 in Abovyan, No. 1 in Vagharshapat, and No. 3 in Masis. These schools were specifically selected as part of the initiative to support Teach For Armenia’s emergency response, targeting schools with a significant number of forcibly displaced students from Artsakh.

The primary objectives of this initiative, supported by Zangak Publishing House, include the integration of various social strata within communities, fostering a culture of reading among students, and encouraging discussions about books. A series of meetings, organized into three stages, were held in the aforementioned schools, providing students, teachers, and parents with the opportunity to familiarize themselves with a selection of 100 books donated by Zangak Publishing House.

These meetings, held in a unique format, promote community engagement and open dialogue on a wide range of topics presented in the books, such as love, compassion, and caring for animals. Each meeting built upon the previous one, deepening participants' understanding, engagement, and interest in literature. Additionally, the final meeting included teamwork focused on a pre-selected book, allowing participants to present the book in the best possible way.

We express our sincere gratitude to Zangak Publishing House for initiating and implementing this program. By combining reading with community involvement, it not only fosters a love for reading among students but also strengthens their connection with the community, showcasing once again the transformative power of education.

Առավոտյան բոլորս սրտատրոփ սպասում էինք երեխաներին, իսկ ժամացույցը չէր շտապում ազդարարել դասի սկիզբը։
Մենք՝ ուսուցիչներ, աշակերտներ, ծնողներ, դպրոցի բակում հավաքված՝ փուչիկներն ու դրոշակները թափահարելով՝ դիմավորում էինք դպրոց ներս մտնող երեխաներին ու նրանց հարազատներին։ Տնօրենը ողջույնի ոգեշնչող խոսքեր էր ասում, հնչեցնում աշակերտների անունները, դասարանը և դասղեկների անուները։ Ժպիտի ոչ մի ծալք չէր նշմարվում հավաքվածների երեսներին։
Սա սովորական ուսումնական տարեսկիզբ չէր, սեպտեմբերի մեկ չէր, հոկտեմբերն էր, իսկ աշակերտներն, ում համար կազմակերպել էինք տարվա երկրորդ Գիտելիքի օրը՝ արցախցի երեխաներն էին։

Մեկ օր առաջ, երբ տնօրենը խորհրդակցություն հրավիրեց և տեղեկացրեց, որ հաջորդ օրվանից մեր դպրոց են հաճախելու արցախցի աշակերտներ, առաջարկեցի՝ Գիտելիքի օրվա պես դիմավորենք երեխաներին՝ փուչիկներով, դրոշակներով ու ժպիտով, ով գիտե՝ քանի օր են հասցրել զգալ, որ դպրոցական տարին սկսվել է…
Ժպիտի նշաններ, ինչպես ասացի, չկար փոքրիկների ոչ դեմքին, ոչ աչքերում։
Նրանց նոր դասղեկները հերթով մոտենում ու գորովանքով բռնում էին իրենց նոր աշակերտի ձեռքն ու ուղեկցում դասարան։

Արցախի կորուստը նոր փորձությունների շրջափուլ էր ու իմ դասավանդման մեջ փոփոխությունների մի նոր սկիզբ։

Ես ևս մոտեցա ու գրկեցի իմ աշակերտուհուն, ով երկրորդ դասարանի սան է։ Ծանոթացանք.
—Որտեղի՞ց ես եկել,- հարցնում եմ։
—Ղարաբաղից,- ասում է, երևի մտածում է, որ բնակավայրով չեմ տարբերի։
—Լա՞վն է մեր դպրոցը, - հարցնում եմ, լռում է։
Հասանք դասարան, որտեղ արդեն երեխաները մեզ դիմավորեցին ծափերով, փուչիկներով ու դրոշակներով։ Անհանգիստ էի՝ ինչպես կհարմարվի աղջիկը նոր դասարանին։ Մի քանի օրից դասամիջոցին նկատեցի, որ իր նոր ընկերներին ցույց է տալիս իր նոր իրերը՝ տետր, պայուսակ, և փայլուն ու մեծ աչուկներով ժպտում է։

Անցան օրեր։ Մեր դասարան եկան ևս երկու արցախցի աշակերտ. մի տղա, հետո էլի մի աղջիկ։

Տղան դժվար էր հարմարվում, ընդհանրապես չէր խոսում։
Զրուցեցի մայրիկի հետ, ասաց, որ կխոսի երեխայի հետ։
Հաջորդ օրը պատմեց՝
« Ասում եմ՝ Կամո՛, ինչու՞ չես խոսում դասերի ժամանակ, չես պատասխանում հարցերին։
Երեխաս տխուր նայում է ինձ՝ 

–Վախումըմ մեր լյուզուն մննաս քցիմ(վախենում եմ մոռանալ մեր լեզուն)։ 

Էլ ի՞նչ ասեի նրան, ընկեր Ասատրյան…»

Այս դեպքն ինձ հանգիստ չէր տալիս, գիտեի, որ պարզապես համոզելով չի ստացվելու, այլ, նոր բան է պետք։
Այս մտքերով էի, երբ մասնակցեցի «Դասավանդի՛ր, Հայաստանի» ու ԿԻՔՆ նախաձեռնության կողմից իրականացվող «Արտակարգ իրավիճակային կրթություն» ֆոկուս- խմբային քննարկմանը։
Դեռ ճանապարհին մտածում էի՝ տեղում է պետք անել ամեն ինչ, գործել է պետք։ Ապահովել հավասար (=) կրթությունը բառեր չեն, հիմա է ժամանակը։

Չորրորդ դասարանում ևս արցախցի աշակերտներ ունեմ՝ մեկ տղա և մեկ աղջիկ։ Տղան ի սկզբանե շատ ակտիվ էր, կոմպլեքսներ չուներ։ Աղջնակը չէր խոսում ու անընդհատ խուսափում էր դաս պատասխանելուց։ Ու դա ոչ միայն իմ դասաժամին էր, այլ մնացած բոլոր դասերի ընթացքում։ Արցախցի երեխաներին խնդրեցի, որ իրենց ծնողների կամ ավագ քույր-եղբայրների հետ Արցախի բարբառով բառեր գրեն և նշեն գրական հայերենով բացատրությունը։
Հենց այդպես՝ ծնող, աշակերտ, ուսուցիչ համագործակցությամբ էլ դասարաններում ստեղծեցինք «Բարբառը մեր հարստությունն է »  խորագրով պաստառը։ 

Դասամիջոցներին երեխաները մեկը մյուսին սովորեցնում են բարբառային և գրական բառերը, զվարճանում են, իրենց սիրելի խաղն է դարձել։
«Բարբառը մեր լեզվի հարստությունն է», - գոչում են թոթով լեզվով, բայց մեծի պես։
Ալինան պատմում է, որ, երբ պաստառի վրա գրում էին բառերն իրենց համարժեքներով, արցախցի Սեդան ուղղել է՝ «ը» տառն էլ պետք է գրել «ձմեռ-ծըմեռնը» բառազույգի դեպքում, որ ճիշտ արտասանենք։
—Ընկեր Ասատրյան, բառազույգերից իմ ամենասիրածը «վատ եմ-փիսում»-ն ա, ասում է Քնարիկն ու Սեդայի հետ ծիծաղում են։
Մերին ասում է՝ «Ես գիտեմ, որ մեզ մոտ ամյալա կյամ ամեն ինչ»։
Ես էլ գիտեմ, որ «ամալ ա կյամ», ու հենց այդ վստահությամբ եմ հաճախ իմ շատ աղքատիկ արցախյան բառապաշարով արձագանքում երեխաների հարցերին. այդ պահերին սիրտս լցվում է արցախցի աշակերտների աչքերի փայլից։ Մի բառ, ու երեխաներն ասես ավելի շատ են իրենց իրե’նց հայրենիքում զգում։

Հիմա, երբ հետ եմ նայում, այս փոքրիկ հնարներով մի քանի խնդիր լուծեցինք։
Արցախցի աշակերտներս այժմ ազատ ու անկաշկանդ շփվում են դասընկերների հետ, փորձում են ակտիվ լինել դասերին։ Մյուս երեխաներն էլ նոր բարբառ են սովորում, ավելի ընկերասեր, ապրումակցող են դարձել։  Նույնիսկ դասընկերների անզգույշ ակնարկների դեպքում դիտողություն են անում։ Վերջերս, երբ  Սեդան պատմում էր դասը և «կաթի վրա ջուր էր լցնում»-ի փոխարեն ասաց «կաթի վրա ջուր էր ածում», դասընկերներից մեկը փռթկացրեց։ Ես կանգնեցի տղայի կողքին, որ Սեդան չնկատի, իսկ նա չշարունակի։ Կողքի նստարանին նստած տղան ասաց՝ «Հա՜, ի՞նչ, բարբառով է ասում»։ Ժպտացի, չարաճճին հասկացավ իր սխալը՝ «Վայ, ախր մենք ուրիշ բանին ենք ածել ասում, ես էլ ասում եմ՝ էդ ինչպես ա լինում»։ 

   Չնայած դժվարություններին ու փորձություններին, ես վստահ եմ, որ եթե մի քիչ նվիրում, սեր ու ուշադրություն տածենք ու նրբանկատություն «ածենք» մեր խոսքի սկզբում, վերջում ու մեր վարքում, կօգնի, որ մեր հայրենակիցները, գոնե փոքրիկները, հավասար կրթություն ստանան ու լրացնեն բաց թողածը՝ շարժվելով առաջ։ Չվախենալով, որ կկորցնեն իրենց լեզուն, որովհետև վստահ կլինեն, որ ուրյանց լեզուն մեր լեզուն էլ է, ու մերն՝ ուրյանցը։

---

Պատմությունը և լուսանկարները՝
Ուսուցիչ-արաջնորդ՝ Աստղիկ Ասատրյանի
Արալեզ գյուղ, Արարատի մարզ

«Դասավանդի´ր, Հայաստան» կրթական հիմնադրամի գործունեության մեջ առանցքային տեղ է զբաղեցնում «Կայծ» սոցիալական նորարարությունների ինկուբատորը։ Նմանատիպը չունեցող այս հարթակը «Դասավանդի´ր, Հայաստան»-ի Շրջանավարտ-դեսպաններին և երկրորդ տարվա Ուսուցիչ-առաջնորդներին հնարավորություն է տալիս մշակել և իրականացնել կրթական ոլորտի իրենց բեկումնային գաղափարները՝ ստանալով համապատասխան ֆինանսավորում և աջակցություն: «Կայծ»-ը բաղկացած է երեք հիմնական փուլերից՝ Նախնական, Նախատիպային և Մեկնարկային, որոնցից յուրաքանչյուրը նպատակ ունի կյանքի կոչելու շրջանավարտների նորարարական լուծումները: 

2023 թվականին «Կայծ»-ի գործունեության մեջ տեղի ունեցան էական և նշանակալից փոփոխություններ։ Սեպտեմբերին ներկայացվեց «Կայծ»-ի նոր մոդելը, որն իր մեջ է ներառում մի շարք նորամուծություններ։ Ամենակարևորներից է ծրագրին դիմելու ավելի օպտիմալացված գործընթացը։ Նախնական փուլն իրենից ներկայացնում է ինքնուրույն ուսումնառության մոդուլներ, որոնց վերջնարդյունքը բոլոր պահանջներին համապատասխանող փիթչ-սահիկի պատրաստումն է։ Այս փուլին կարող են միանալ բոլոր հետաքրքրված թեկնածուները։ Դրանից հետո մասնակիցները կարող են դիմել կամ Նախատիպային, կամ Մեկնարկային փուլին՝ կախված նրանից, թե ինչ փուլում է գտնվում իրենց ծրագիրը։  

2023 թվականի կարևոր ձեռքբերումներից էր «Էյչ-Էս-Բի-Սի Բանկ Հայաստան» ՓԲԸ-ի հետ համագործակցությունը։ Համագործակցության շրջանակներում ընկերությունը հովանավորեց «Կայծ»-ի Նախատիպային փուլը, որտեղ թեկնածուները ներկայացրին իրենց ծրագրերը՝ համապատասխան ֆինանսավորում ստանալու նպատակով։

Տարին լի էր մասնակիցների համար պարբերաբար անցկացվող խորհրդատվություններով, ուսումնառության տարատեսակ մոդուլներով, հանդիպում-սեմինարներով և թեմատիկ այլ միջոցառումներով։  

Ուրախ ենք արձանագրել, որ թե’ Նախատիպային և թե’ Մեկնարկային փուլերում ունեցանք հաղթողներ։ Դրանք են ուսուցիչների համար նախատեսված «Նոր Դաս» հավելվածը և «ԴՈՒ ԷԼ» սոցիալ-կրթական հասարակական կազմակերպությունը։  
2024 թվականին «Կայծ»-ը էլ ավելի մեծ ջանքեր կգործադրի՝ խթանելով կրթական ոլորտի նորարական ապագան և աջակցելով այդ ապագայի տեսլականն ունեցող բեկումնային գաղափարները։ «Կայծ» սոցիալական նորարարությունների ինկուբատորի մասին կարող եք կարդալ այստեղ։

---

Kaits Social Innovation Incubator, an integral component of Teach For Armenia, provides a unique platform for its Alumni-Ambassadors and second-year Teacher-Leaders. This distinctive initiative enables them to develop and implement innovative educational ideas, backed by necessary funding and support. Kaits encompasses three primary tracks: Pitch, Prototype, and Launch, each designed to assist participants in bringing their innovative solutions to life.

In 2023, Kaits underwent significant advancements. The introduction of a revamped Kaits model in September marked a milestone, incorporating several enhancements. A notable improvement was the streamlined application process, making program participation more accessible. The Pitch track includes self-learning modules culminating in a well-prepared Pitch presentation. This phase is open to all interested candidates. Subsequently, participants can opt for either the Prototype or Launch track, depending on their project's development stage.

A key highlight of 2023 was the partnership with HSBC Bank Armenia CJSC. This collaboration involved sponsoring Kaits’s Prototype track, where candidates showcased their projects for potential funding.

The year was replete with regular participant consultations, diverse training modules, meetings, seminars, and other relevant events. We proudly announce our winners in both the Prototype and Launch tracks: the "Nor Das" teacher application and the socio-educational public organization "Du El".

Looking ahead to 2024, Kaits is committed to further fostering innovation in the educational sector. We aim to support groundbreaking ideas that envision a progressive educational future. Discover more about Kaits here.